• تاریخ ارسال : یکشنبه 23 آبان 1395
• بازدید : 52

پس از تلاش روزانه بدن انسان نیاز به خواب و استراحت کافی دارد. خواب آرام و عمیق باعث رفع خستگی و آماده شدن بدن برای فعالیت مجدد می گردد. خستگی بر تمام اعضا، جوارح، روح و روان انسان تاثیر گذار است و باعث عملکرد نا مطلوب ذهن انسان می شود که این امر با خوابی آرام و راحت مرتفع می گردد. در ادامه چند نکته برای داشتن خواب راحت آمده است.

• تاریخ ارسال : یکشنبه 23 آبان 1395
• بازدید : 144

چیدمان صحیح وسایل درون کوله پشتی یکی از نکات بسیار مهم و تکنیکی است می باشد. نحوه قرار دادن وسایل در کوله پشتی به نوع کوله ( فریم داخلی/ خارجی) ، نوع مسیر از لحاظ سختی عبور و... بستگی دارد. کوله پشتی باید به گونه ای چیده شود تا کمترین آسیب را به ستون فقرات داشته باشد. ادامه مطلب را بخوانید تا با نکاتی در این زمینه آشنا شوید.

الف) کوله پشتي ها به دو دسته کلی تقسيم می شوند:

1- کوله های کوهپيمايي (قله)

2- کوله های سنگ نوردی (فنی)

1. کوله های کوهپيمايي : اين کوله ها در اندازه های مختلفی دوخته و آماده می شوند که واحد آن ليتر است. زينی که در پشت کوله تعبيه می شود، فشار بار را به ناحيه کتفها و در صورت بستن کمربند کوله به بالای استخوان های لگن منتقل و در نتيجه از فشار وارده بر کمر و کتفها می کاهد. کوله ها عموماً دارای جيبهای بغل می باشند، اما در هنگام خريد بايد سعی شود که عرض کوله از عرض بدن شخص بيشتر نباشد. در ضمن اين نوع کوله ها برای کارهای فنی از جمله سنگ نوردی و يا حتی عبور از گذرگاههای باريک مناسب نمی باشد.

2. کوله های فنی : عرض اين نوع کوله ها از عرض بدن کمتر بوده و در اطراف آن جيبی که برجسته باشد کار گذاشته نمی شود. جنس اين نوع کوله ها در مقابل کشيده شدن بر روی سنگها از نوع معمولی مقاومتر است. کم عرض بودن اين کوله ها، به دليل جلوگيری از درگيرشدنشان با سنگ به هنگام صعود ديواره ها و تنوره ها می باشد.

ب) مراقبت از کوله پشتی

1. از حمل ظرف شيشه ای در داخل کوله ها خودداری کنيد زيرا احتمال شکسته شدن و در نتيجه پاره کردن کوله ها و خرابی آنها می باشد. ضمن آنکه وزن اين ظروف غالباً سنگين نيز می باشد.

2. در حمل مواد نفتی و يا هر چيز ديگری که احتمال نشت آن می رود بايد دقت شود. اين نوع مواد بايد داخل ظرف کاملاً آببندی شده قرار گيرند.

3. به هنگام حمايت يا حمل کوله با طناب از ديواره توجه شود که طناب يا کارابين حتماً از داخل يکی از بندهای کتف و حلقه حمايت کوله عبور داده شود و تنها به بند حمايت اکتفا نشود.

4. به هنگام استراحت سعی شود پشت کوله که معمولاً مرطوب می باشد به سمت خورشيد قرار گيرد تا رطوبت تا حدودی گرفته شود.

5. در مواقع استراحت کوله را در جای مناسب قرار دهيد تا از غلطيدن به پايين جلوگيری شود.

6. چنانچه کوله پشتی شما کثيف شد می توانيد آنرا با آب نيمگرم و صابون بشوييد و از حرارت مستقيم به آن جلوگيری کنيد. از شستن کوله با مواد شيميايي (تايد)، چنگ زدن و انداختن در ماشين لباسشويي خودداری نماييد زيرا مواد ضد آب آن بعد از مدتی از بين خواهد رفت.

7. هنگام مراجعت از برنامه حتماً کوله خود را از ظروف کثيف يا مواد غذايي مانده از برنامه و نيز لباسهای خيس و کثيف تخليه کنيد.

8. می توان کاوری جهت مراقبت از کوله در مقابل باران و خيس شدن آن تهيه کنيم. (پارچه ای ضدآب به اندازه سطح کوله تهيه و دور آن کش می دوزيم. هنگام حرکت در زير باران و يا در مواقعی که کوله در بيرون چادر است می توان از آن استفاده کرد).

9. چنانچه در کوله پشتی پارگی مشاهده کرديد در اسرع وقت آن را ترميم کنيد.

10. قبل از اجرای برنامه از سالم بودن کوله خود اطمينان حاصل کنيد.

11. اغلب مشاهده می شود که در برنامه های بلند مدت که مجبور می شويم کوله پشتی خود را داخل صندوق اتوبوسها و يا باربند قرار دهيم با مشکل کثيف شدن، خيس شدن و يا پاره شدن کوله مواجه هستيم. بهتر است کيسه ای برای حفاظت کوله تهيه کنيم.

روش چیدن کوله پشتی کوهنوردی

کوله پشتی بايد توسط کسی که آن را حمل می کند بسته شود. يک کوله پشتی موقعی خوب بسته شده که ضمن حرکت اگر چيزی بخواهيد، فوراً روی آن دست بگذاريد. بنابراين :

1. سعی شود وسايل و پوشاکی را که در مواقع ضروری و کلاً در طول روز به آن نياز نيست در قسمتهای زيرين کوله چيده شود و بهتر است برای جلوگيری از خيس شدن وسايل، مخصوصاً کيسه خواب و پوشاک، آنها داخل کيسه های پلاستيکی قرار داده شوند. پس از آن وسايل سنگين تر خود شامل کنسروها و ... را در راستای ستون فقرات از قسمت بالای لگن نزديک به بدن در قسمت بالای کوله قرار دهيد.

2. مواد غذايي مورد نياز در طول روز مثل قمقمه، آب، تنقلات، غذای بين راه، کمکهای اوليه، بادگير، کلاه، دستکش، چراغ قوه، چاقو، ليوان، طناب انفرادی، يک عدد کارابين را در جيبهای بغل و درب کوله جای دهيد.

3. کوله پشتيها را بر اساس نوع برنامه و مدت آن انتخاب کنيد. بنا بر يک ضرب المثل کوهنوردی قديمی: "هرچه کوله شما بزرگتر باشد، شما هم وسايل بيشتری را با خود برخواهيد داشت". حتی منضبط ترين کوهنوردان اگر امکان حمل کافی داشته باشند به سختی می توانند از برداشتن يک ليتر سوخت اضافی يا برداشتن يک کيسه خواب سنگين تر و گرمتر خودداری کنند. برعکس يک کوله کوچک نيز می تواند دردسرزا باشد. علاوه بر فشار آوردن بر کوله و درزهای آن به دليل عدم تعادلی که دارد، هنگام حرکت مشکل ايجاد می کند. در ضمن هم در هنگام بستن و هم در هنگام حرکت انرژی بيشتری از انسان صرف می کند.

با استفاده از تكنولوژى جديد حمل بار در كوله راحت شده است. كه مى‏توان به (Lowe Gerg) كوهنورد آمريكاى كه در اواسط سالهاى 1970 كوله جديدى طراحى كرد اشاره كرد. »هر چه مركز ثقل كوله نزديكتر به مركز ثقل حمل كننده باشد به همان نسبت كوله راحت‏تر خواهد بود.« اين قانون نه تنها در فرم كوله و نوع حمل آن تاثير دارد بلكه بستگى به چيدن و بستن كوله پشتى بوسيله خود كوهنورد دارد.

وسايل سنگين هر چه به شانه‏ ها نزديكتر و در بالا باشد و نزديك به ستون فقرات تا جايى كه امكان دارد كوله پشى راحتر خواهد بود. وسايل سبك در قسمت زيرين كوله و به طرف خارج كوله گذارده شود. شايد بتوان نوع كوله پشتى بسكت كه به وسيله شر پاهاى منطقه نپال حمل ميشود و داراى بند پيشانى مى‏باشد را راه حمل خوبى براى حمل كوله دانست. با محكم كردن كمربند كوله پشتى مى‏توان بار را روى باسن شانه تقسيم كرد.

سعی کنید وزن کوله پشتی از 30 درصد وزن بدن تان بیشتر نباشد. سنگین ترین وسیله شما آب است. بنابراین آن را در قسمت بالای کوله پشتی و نزدیک به پشت تان بگذارید. این کار باعث می شود نقطه ثقل طبیعی بدنتان حفظ شود.

از مواردی که در داخل کوله باید گنجانده شود می توان به کاور بارانی، چادر، پانچو، حوله، غذا، سوخت برای پخت غذا، آب، کیسه زباله، اجاق، کیت پخت و پز، عینک آفتابی، حوله کاغذی، کرم ضد آفتاب، حشره کش، بیلچه، کبریت، جعبه کمکهای اولیه، کرمها و لوازم بهداشتی مورد نیاز، چاقوی جیبی، لیوان پلاستیکی، قاشق و چنگال، قرص آب (روش مصرف و موارداستفاده این قرصها را یاد بگیرید)، غذای خشک، روکش پلاستیکی، لباس، طناب نایلونی، چراغ قوه، قطب نما، سوت، نقشه و کیسه خواب اشاره نمود.

جای دادن و چيدن وسايل درون کوله پشتی می تواند تأثير زيادی در سرعت، تحمل بار و لذت بردن از يک برنامه کوه نوردی و طبيعت گردی داشته باشد . توجه داشته باشید که کوله پشتی بالا برای یک برنامه سنگین چیده شده است و ضرورتی ندارد تمام وسایل برای برنامه های سبک و یک روزه در کوله پشتی جای داده شود ، آنچه که اهمیت دارد این است که افراد باید خودشان کوله پشتی را بچینند و نکته دیگر اینکه وسایلی که درون کوله قرار می دهند مورد نیاز آن برنامه باشد ، کوله پشتی فضای محدودی دارد و شما هم نمی توانید هر آنچه را که در شهر از آن استفاده می کنید به همراه داشته باشید و وزن کوله نیز از فاکتورهای است که توان شما را کاهش می دهد ، لذا مدیریت بر وسایل درون کوله پشتی به شما کمک می کند تا از یک برنامه کوهنوردی لذت کافی را ببرید .

منبع: amavand.ir

• تاریخ ارسال : یکشنبه 23 آبان 1395
• بازدید : 46

راه‌رفتن یا پیاده روی بر پایه سرعت تا حد زیادی می‌تواند با توجه به عواملی مانند قد، وزن، سن، سطح زمین، فرهنگ و تناسب اندام متفاوت باشد. سرعت راه‌رفتن انسان به طور متوسط حدود ۵ کیلومتر در ساعت و یا حدود ۳٫۱ مایل در ساعت است. این ورزش فواید بسیاری دارد و انجام آن به همه نوصیه می گردد. برای اینکه پیاده روی سالمی داشته باشید باید نکاتی را رعایت کنید که در زیر به آن ها اشاره شده است.

نکاتی برای شروع حرکت

1) با یک میزان متناسب و نسبتا کوتاه، پیاده روی را شروع کنید، برای مثال 15 تا 20 دقیقه با سرعت متوسط راه بروید.

2) پیاده‌روی شما باید شامل سه بخش باشد: گرم کردن، طی کردن مسافت مورد نظر و خنک کردن بدن.

3) برای گرم شدن، پنج دقیقه اول را با سرعت کم، در حدود نصف سرعت عادی خودتان راه بروید. سپس مکث کنید و مقداری حرکات کششی انجام دهید. تمرکز حرکات‌تان روی مچ پا، ران‌ها و پشت ساق پا باشد. این کار موجب نرمی و انعطاف‌پذیری ماهیچه‌هایتان می ‌شود. اما توجه کنید که این کار تنها در صورتی مفید است که بدن‌تان را گرم کرده باشید. کشش‌ها باید آرام و با مکث باشد و فشار بیش از حد بر ماهیچه‌ها وارد نکند.

4) پس از حرکات کششی، با سرعت عادی شروع به راه رفتن کنید. سرعت و مسافت پیاده‌روی باید متناسب با سن و شرایط عمومی بدن‌تان باشد. هرگز از حد تعادل خارج نشوید. زمانی که قادر باشید بدون تنگی نفس هنگام راه رفتن گفتگو کنید، یعنی سرعت مناسبی دارید.

5) شانه‌های خود را عقب نگه دارید و عضلات خود را آزاد کنید. بگذارید دست‌هایتان آزادانه در کنارتان تاب بخورند.

6) قدم‌های خود را به صورت پاشنه – پنجه بردارید. کف پا را بر زمین نکوبید.

7) گام‌های منظم بردارید تا سرعت‌تان یکنواخت باشد.

8) در پنج دقیقه آخر پیاده‌روی، به تدریج گام‌هایتان را کوتاه و سرعت‌تان را کم کنید تا به سرعت اولیه زمان گرم کردن برسید. پیاده‌روی خود را با انجام تعدادی حرکت کششی تمام کنید. این کار ماهیچه‌ها را از انقباض خارج کرده و ضربان قلب را به حالت طبیعی برمی‌ گرداند.

نکاتی برای انتخاب کفش مناسب پیاده‌روی

1) از یک جفت کفش راحت و کاملا اندازه شروع می‌ کنیم. می ‌توانید از یک فروشگاه مطمئن کفش ورزشی مناسب تهیه کنید. توجه کنید که کفش، کف طبی متناسب با گودی کف پا و کناره‌هایی محکم داشته باشد. از آنجایی که اغلب، یک پا کمی بزرگ تر از پای دیگر است، کفش خود را متناسب با اندازه پای بزرگ تر خود انتخاب کنید

2) جوراب‌هایی را انتخاب کنید که بیشتر می‌ پسندید. ممکن است شما جوراب هایی با بافت متراکم و ضخیم انتخاب کنید که چسبان هستند و از میزان اصطکاک پا و کفش کم می ‌کنند و یا نوع نازک که جاذب رطوبت هستند و یا نوع نخی را ترجیح دهید.

3) لباس‌های آزاد و راحت بپوشید و اگر هوا سرد است، به جای یک پوشش ضخیم، از چند پوشش نازک و سبک استفاده کنید تا بتوانید پس از گرم شدن از تعداد آنها کم کنید.

5 نکته برای انتخاب سرعت مناسب

1) به تدریج به زمان پیاده‌روی خود اضافه کنید. برای مثال، در طول یک هفته، پنج دقیقه به زمان آن بیفزایید.

2) هنگامی که زمان پیاده‌روی شما به 30 دقیقه یا بیشتر رسید، سعی کنید مسافت حرکت خود را در همین چارچوب زمانی افزایش دهید.

3) برای به دست آوردن بهترین نتیجه، حداقل چهار مرتبه در هفته و هر بار به مدت 20 دقیقه یا بیشتر پیاده‌روی کنید.

4) حرکات کششی را هرگز حذف نکنید.

5) از هر فرصتی برای بیشتر راه رفتن استفاده کنید، حتی اگر در این حد باشد که در مدت پخش تبلیغات از تلویزیون از جای خود بلند شوید و کاری انجام دهید (یادتان باشد که این کار رفتن به سراغ یخچال نباشد!)

منبع: سایت آکاایران

• تاریخ ارسال : یکشنبه 23 آبان 1395
• بازدید : 38

مرز به خط فاصل میان دو کشور گفته می‌شود. بر اساس تعریف آخرین حد قلمرو زمینی، دریایی، هوایی و زیرزمینی هر کشور را مرز آن کشور می‌گویند. مرز مهمترین عامل تشخیص و جدایی یک کشور از کشور همسایه است. به دلیل تنش بین برخی از کشور ها مرز های ان ها نیز نا امن و خطرناک خواهند بود ماموران این کشور ها در بیشتر مواقع در حال آماده باش می باشند. در ادامه برخی از خطرناک ترین مرز های جهان را ذکر می کنیم.

1. مرزهای کره شمالی و کره جنوبی
یکی از خطرناکترین مرزهای کشورهای جهان، مرز میان کره شمالی و کره جنوبی است که به مسافت 150 مایل میان دو کشور می‌رسد. یک میلیون مین در مرز مشترک دو کره وجود دارد. اخیرا بخاطر حملات موشکی کره شمالی به کره جنوبی و پاسخ توپخانه‌ای کره جنوبی به این حملات اوضاع این مرز را بسیار متشنج کرده است. بعد از مدت‌ها بالاخره تلاش‌های دیپلماتیک برای آرام کردن اوضاع نتیجه داد و منجر به توافق میان این دو کشور شد.




2. مرزهای هند و پاکستان
هند و پاکستان دو دشمن دیرینه هستند، که مرز میان این دو کشور به 1800 مایل امتداد یافته است. وقتی صدای درگیری این دو کشور بلند می‌شود، تمام جهان نگران می‌شوند، چرا که تنش‌های میان آن‌ها ممکن است منجر به یک جنگ هسته‌ای شود. هند و پاکستان به غیر از این درگیری‌های متوالی، درگیر سه جنگ اصلی بودند. دو جنگ اول در سال 1947 و سال 1965 اتفاق افتاده است، در حالی که جنگ آخر آن‌ها در سال 1971 بود که با تقسیم زمین‌های شرقی پاکستان و قیام جمهوری بنگلادش به پایان رسید. آن جنگ‌ها بیش از 115 هزار کشته از دو کشور بر جای گذاشت.




3. مرزهای سوریه، عراق، ترکیه، اسرائیل و اردن
با وجود جنگ داخلی در سوریه و داخل شدن گروه‌های تروریستی به این کشور، از مرزهای سوریه به عنوان خط‌های اتشین نام برده می‌شود. این جنگ بیش از 250 هزار کشته و آوارگی بیش از 11 میلیون نفر را به دنبال داشته است. کماکان تلاش‌های سیاسی برای بهبود اوضاع این کشور در حال اقدام است. بیش‌تر این مرزها تحت تصرف گروه تروریستی داعش هستند، این موضوع خطر این مرزها را دو چندان می‌کنند،‌ طوری که داعش مرزهای میان سوریه و عراق را از بین برده و تحت کنترل خود قرار داده است. افزوده بر آن تنش روزافزون بین اسرائیل و سوریه از زمان جنگ سال 1967 تاکنون ادامه داشته است. بلندی های جولان از سوی اسرائیل اشغال شده است و این امر به خودی خود بر تنش های جاری افزوده است.

4. مرزهای عربستان سعودی و یمن
این مرزها ثروتمند‌ترین و فقیرترین کشورهای جهان عرب را از هم جدا ساخته است. چندی پیش عربستان سعودی،حمله زمینی و هوایی با عنوان "عاصفه الحزم" علیه یمن آغاز کرد و هدف از این عملیات را محدود کردن انصارالله به بهانه جلوگیری از ورود ایرانی‌ها در مجاورت کشور عربستان سعودی عنوان کرد؛ این عملیات همچنان ادامه دارد. قبل از حمله سعودی‌ها به یمن، این مناطق مرزی پناه‌گاه تروریست‌ها القاعده و قاچاقچیان موار مخدر بوده است.

5. مرزهای آمریکا و مکزیک
بر خلاف مرزهای کشورهای مذکور که متاثر از درگیرهای مختلف بودند، درگیری‌های میان این مرزها به دلیل وجود باندهای بسیار زیاد مواد مخدر است. آمریکا عملیات بسیاری را برای از بین بردن این باندها انجام داده‌ است. مرز مشترک بین آمریکا و مکزیک بیشتر مواقع چهره ای جنگ زده دارد که شاهد نبردهای مسلحانه و خونین بین قاچاقچیان اسلحه و یا باندهای مواد مخدر است. همچنین وزارت دفاع آمریکا برای جلوگیری از ورود قاچاقچی‌ها و مهاجران غیر شرعی به آمریکا ، دیوار مرزی به طول 1950 مایل را ایجاد کرده و هزاران سرباز امنیتی را در سراسر این دیوار قرار داده است.




6. مرزهای افغانستان و پاکستان
پاکستان علاوه بر مرز نامنی که با هند دارد، از طرفی دیگر با خطر مرزهای افغانستان مواجه است. حضور گروه های تروریستی خطرناک مانند القاعده، طالبان و برخی دیگر از گروههای شبه نظامی و رفت و آمد دائمی آنان، این مرز را یکی از خطرناکترین مرزهای دنیا محسوب کرده است. مرز میان افغانستان و پاکستان به 2400 مایل می‌رسد. به دلیل عدم وجود نیروهای امنیتی قدرتمند برای حفظ و استقرار امنیت در این مرزها بخصوص از سوی کشور افغانستان این نقاط مرزی به پایگاه نظامی برای برنامه‌ریزی نقش‌های شوم گروه‌های تروریستی تبدیل شده است.

منبع: مشرق نیوز

• تاریخ ارسال : یکشنبه 23 آبان 1395
• بازدید : 113

هر کدام از بازی های محلی برای برآوردن اهداف مشخصی طراحی شده اند و در گذشته مورد علاقه پیر و جوان بوده اند اما امروزه با پیشرفت تکنولوژِی و ایجاد بازی های رایانه ای در میان جوانان به دست فراموشی سپرده شده اند و تعداد افراد کمی از این بازی ها آگاهی دارند. در ادامه برخی از بازی های بومی و محلی استان سیستان و بلوچستان را معرفی می کنیم.

 - توطن سواری (زابل)

 این بازی شبیه مسابقه قایقرانی است و بین افرادی که در راندن این وسیله بومی مهارت دارند برگزار می شود و به برندگان جوایزی هم تعلق می گیرد.
 
- چوب بازی (چابهار)

دایره بزرگی از جمع بازیکنان تشکیل می شود، همراه با نوای ساز و دهل چوب بازی با حرکات آرام و منظمی آغاز می شود. به تدریج همراه با تندشدن آهنگ حرکات هم تندتر وتندتر می شود. در این حرکات بازیکنان چوب های خود را به هم می کوبند. کوچکترین غفلت باعث اصابت چوب به بدن بازیکنان می شود. هر بازیکن دو چوب در دست دارد و با آهنگ دو قدم به جلو برداشته، یک قدم به عقب برمی گردد و یکبار به دور خود می چرخد. وقتی بازیکن دو قدم جلوتر می رود باید چوب های خود را به صورت ضربدر در مقابل صورت خود نگه دارد، هر بازیکن وقتی برمی گردد با بازیکن پشت سری خود نیز به بازی می پردازد. این بازی برپایه مهارت و استقامت استوار است.

 - کیچ زور (زابل)

قطعه زمینی را برای بازی انتخاب می کنند، بازیکنان هر گروه در قسمتی از زمین مستقر می شوند، داور استخوان را به هر دو گروه نشان می دهد سپس آن را به وسط زمین پرتاب می کند، افراد دو گروه هجوم می آورند تا استخوان را بردارند، هرگاه کسی استخوان را به دست بیاورد دیگران به او حمله می برند تا استخوان را از دست او در بیاورند. هر گروه که کیچ را به داور تحویل دهد بازی را برده است.

- چل بازی

چَلْ : نام بازی است گروهی که بین دو تیم با نفرات مساوی هر گروه 5 نفره انجام می شود، بازی مذکور از جمله بازی های محلی است که در رودهای پرآب و در محل های عمیق و یا استخر و دریا می تواند برگزار شود. این بازی در روستاهای ایرانشهر متداول است. بازی توسط یک نفر داور، داوری و قضاوت می شود.

- شترسواری

شترسواری از جمله ورزش های بومی با محلی استان سیستان و بلوچستان است که به ویژه در شهرستان های خاش و ایرانشهر همچنان کم و بیش رایج است و به مناسبت هائی برگزار می شود.

- گل گل

از جمله بازیهای شبانه روستاهای شهرستان زابل که پس از فراغت از کار روزانه در کوچه میدان ده انجام می شود بازی گروهی است بین دو تیم به نام "گل گل" (گل گل ها) تعداد بازیکنان هر تیم معمولاً از 5 تا 10 نفر است محل بازی به گونه ای که اشاره شد. کوچه یا میدان محل است. طول زمین بازی حدود 30 متر می باشد. هر تیم دارای یک سردسته است. این بازی نیازی به وسیله ندارد.

- بازی محلی ˈجیˈ

ˈجیˈ از جمله بازیهای بومی محلی استان است که با هدف بهبود سرعت، قدرت و عکس العمل در بین شرکت کنندگان که بیشتر کودکان بالای 12 سال هستند در محدوده ای به مساحت هزار و 600 مترمربع انجام می شود. برای شروع بازی همیشه استاد یا معلم، دانش آموزان و نوجوانان شرکت کننده در این بازی را به دو گروه مساوی هشت تا 20 نفره ˈزننده و گیرندهˈ تقسیم می کند.وظیفه ˈگروه زنندهˈ در این بازی این است که به یک یا چند نفر از ˈگروه گیرندهˈ دست زده و به سمت یکی از مناطق خنثی شده که در چهار گوشه زمین قرار دارد فرار کند. هر نفر از ˈبازیکنان دست خوردهˈ اگر نتواند کسی را که به وی دست زده است بگیرند از بازی اخراج می شوند و اگر موفق به گرفتن ˈفرد دست زنندهˈ تا قبل از رسیدن به منطقه خنثی شود نفری که گرفته شده اخراج خواهد شد. با اخراج شدن هر یک نفر از دو گروه زننده و گیرنده، از اخراجیهای تیم مقابل یک نفر وارد بازی می شود. بازی جی تا زمانی که تمام نفرات یک تیم اخراج شوند ادامه دارد و در پایان بازی، تیم بازنده به اندازه طول زمین به اعضای تیم برنده سواری می دهد.

- بازی چقك پور

چقك همان گنجشك و پور به معنای پرواز است و این بازی در دیگر استان های كشور به كلاغ پر مشهور است. در این بازی محدودیتی در شمار شركت كنندگان وجود ندارد، در ابتدا یك نفر كه آغازگر بازی است اسامی یكایك پرندگان و حیوانات را به دلخواه بر زبان می راند و پس از یاد كردن هر موجود بلافاصله كلمه "پور" به معنای پرواز را تكرار می كند و دست خود را بالا می برد. شركت كنندگان پس از شنیدن كلمه مورد نظر و پور، اگر پرنده یا حیوان نامبرده قادر به پرواز كردن باشد، دست خود را به نشانه تایید بالا می برند، در غیر این صورت بی حركت بر جای خود باقی می مانند. آغازگر بازی نام بردن موجودات را ادامه می دهد تا اینكه از چیزی نام می برد كه پرواز نمی كند، مثلا می گوید، "گوسفند؛ پور"، اگر افراد شركت كننده تیزهوش باشند، دستشان را بالا نمی برند، و اولین كسی كه به اشتباه دست خود را بلند كرد، بازنده معرفی شده و جریمه می شود. جریمه فرد بازنده به این صورت است كه باید خم شود تا همه شركت كنندگان به پشت وی ضربه بزنند و با هم بخوانند " تپ تپ خمیر، شیشه پر پنیر، دست كی بالا " ؟. فرد بازنده كه قادر به دیدن شركت كنندگان نیست پس از ضربه زدن آنان به پشتش، برای پاسخ به سوالشان باید حدس بزند كه دست چه كسی بالاست. شركت كنندگان به كار خود ادامه می دهند تا حدس بازنده مبنی بر تشخیص فردی كه دستش بالاست، درست از آب درآید.

منبع: سایت تبیان

• تاریخ ارسال : یکشنبه 23 آبان 1395
• بازدید : 47

امروزه با توجه به ازدحام اتومبیل ها و شلوغی خیابان ها استفاده از وسائل نقلیه عمومی صرفه تر خواهد بود و اکثر مردم ترجیح می دهند به جای اینکه از اتومبیل شخصی برای سفر های درون شهری استفاده کننده از مترو که هم سرعت بالاتری دارد و هم قیمت مناسب تر بهره ببرند. در ادامه به معرفی 6 تا از برترین مترو های شهری جهان می پردازیم. این مترو ها با داشتن امکاناتی چون صندلی های با سیستم گرمایش داخلی، دسترسی به اینترنت بی سیم و تزیینات هنری زیبا در ایستگاه ها، سفرهای درون شهری را به یک تجربه لذت بخش و هیجان انگیز تبدیل کرده اند.

متروی لندن

سیستم زیرزمینی حمل و نقل لندن، قدیمی ترین در جهان است. با تاسیس در سال 1863، اولین خط الکتریکی آن در سال 1905 بکار افتاد و قطارهای آن بین 207 ایستگاه ساخته شده با سرعت تقریبی 20 مایل در ساعت در حرکت اند. مسئولان شهری لندن اکنون به فکر نوسازی این سیستم و جایگزینی 250 قطار آن افتاده اند. متروی لندن میزبان شخصیت های معروفی چون مارک تواین (نویسنده ماجراهای هاکلبری فین و تام سایر) بوده که وی در سال 1900 جزو اولین مسافران مسیر مرکزی این مترو بوده است.

متروی نیویورک

هر چند ممکن است اهالی نیویورک از سیستم متروی شهرشان شاکی باشند، اما نیویورک یکی از برترین متروهای جهان را دارد. با این متروی 24 ساعته تقریبا به هر نقطه از شهر دسترسی آسان خواهید داشت. قطار شهری نیویورک 111 سال پیش افتتاح شد و اکنون لقب بزرگترین سیستم قطار شهری در آمریکای شمالی را یدک می کشد. مسیرهای زیرزمینی متروی نیویورک آنقدر گسترده اند که اگر آن ها را پشت سر هم قرار دهیم، فاصله بین نیویورک تا شیکاگو را پوشش خواهند داد. با داشتن 21 مسیر و 468 ایستگاه، سالانه حدود 1.7 میلیارد نفر با این سیستم سفر می کنند.

متروی پاریس

متروی پاریس با داشتن 245 ایستگاه و 132 مایل مسیر در محدوده ی 40 مایل مربعی پاریس، یکی از چگال ترین و فشرده ترین سیستم های حمل و نقل زیرزمینی در جهان است. با تاسیس در سال 1900، شهرت عمده این مترو ناشی از ورودی های هنری ایستگاه های آن است که بوسیله هنرمندی به نام هکتور گویمارد ساخته شد که البته اکنون اثر کمی از آن ها باقی مانده است. این شهر در نظر دارد تا سال 2040 سیستم قطار شهری خود را به گونه ای گسترش دهد که توانایی میزبانی 1.5 میلیارد نفر مسافر در سال را داشته باشد.

متروی مسکو

سالانه 2.4 میلیارد نفر با متروی مسکو سفر می کنند که این موضوع آن را به شلوغ ترین سیستم قطار زیرزمینی اروپا تبدیل کرده است. ایستگاه های متروی مسکو با تزیین توسط سنگ های مرمر، مجسمه های برنزی و لوسترهای مجلل از زیباترین و هنری ترین نمونه ها در جهان هستند. نقاشی های زیبای آب رنگی کشیده شده بر روی قطارها که در سال 2007 به انجام رسید، زیبایی دو چندانی به این سیستم زیرزمینی داده اند. شهر مسکو قصد دارد تا سال 2020، 90 مایل دیگر به مسیر متروی خود اضافه کند.

متروی استکهلم

متروی شهر استکهلم سوئد با طول 68 مایل و دارا بودن مجسمه ها، نقاشی ها و دیگر طراحی های زیبا و استادانه انجام شده توسط بیش از 150 هنرمند، عنوان طولانی ترین نمایشگاه هنری جهان را در اختیار دارد. از دیگر نکات برجسته متروی سوئد میتوان به ایستگاه Kungsträdärden اشاره کرد که شبیه به یک حفره باستان شناسی ساخته شده است.

متروی هنگ کنگ

با بهره گیری از وای فای رایگان در تمام طول مسیر و ایستگاه ها و شهرت جهانی اش به پاکی، ارزان بودن و قابلیت اعتماد بالا، متروی هنگ کنگ یکی از مدرن ترین نمونه ها در جهان است. 99.9 درصد قطارهای این سیستم دقیقا راس ساعت مقرر در ایستگاه ها حاضر می شوند و 1.5 میلیارد نفر در هر سال از این سیستم استفاده کرده و عقیده دارند این مترو استاندارد طلایی را در جهان دارد. قطار شهری هنگ کونگ 10 مسیر و 87 ایستگاه داشته و در سال 1979 تاسیس شده است.

منبع: خبرگزاری مهر

• تاریخ ارسال : یکشنبه 16 آبان 1395
• بازدید : 47

کوه مظهر عظمت و اقتدار است کوه های سر به فتک کشیده جلوه و زیبائی خاصی به زمین می بخشند. هرگاه از امور روزمره خسته می شویم مراجعه به دامان طبیعت از جمله کوه می تواند خستگی را از تن زدوده و باعث تقویت روحیه گردد. با وجود جذابیت کوه ها نباید در کوهنوردی و مراجعه به کوهستان بی گدار به آب زد چرا که کوه های خطرناکی وجود دارند که مراجعه به آنها بدون شناخت کافی می تواند انسان را با خطرات جدی مواجه نماید. در ادامه تعدادی از خطرناک ترین کوه های جهان معرفی می گردد.

 ۲- کوه نانگاپاربات
کوه نانگاپاربات در رشته کوههای هیمالیا در قسمت شمالی پاکستان واقع شده است و یکی از مرگبارترین کوههاییست که بیشترین آمار مرگ و میر را به خود اختصاص داده است. میزان مرگ و میر دراین کوه ۵٫۵% است. این دیوار یخی بسیاری از کوهنوردان را به سمت خود می کشاند اما به عنوان یک کوهنورد غیر حرفه ای بالا رفتن از این کوه کار عاقلانه ای نیست.

۳- کوه K2
کوهستان کی‌۲ دومین کوه مرتفع دنیا است که به نام کوهستان وحشی نیز شناخته می‌شود. ارتفاع این کوه، ۸۶۱۱ متر است و در مرز چین و پاکستان و در منطقه‌ای به نام کاراکورام قرار دارد. شیب ۴۵ درجه‌ای مسیرهای این کوه و همچنین یخی بودن آن به سمت قله، اصلی‌ترین عامل خطرآفرین کی‌۲ است. آمار کشته‌شدگان این کوه یک نفر از هر چهار صعود‌کننده است. مسیر این کوه در سال ۱۸۵۶ توسط تی جی مونت گومری تقسیم‌بندی شده و از کی۱ تا کی۷ نامگذاری شد. حرف کی نیز از اول اسم کاراکورام گرفته شده بود. اما بعدها تنها نام کی‌۲ به عنوان بلندترین قله باقی مانده و باقی نام‌ها تغییر کردند.

۴- کوه کانچن جونگا
کوه کانچن جونگا بلندترین کوه هند و دومین کوه مرتفع نپال است که در مرز هند و نپال واقع شده است و از ۵ قله تشکیل شده است. کلمه کانچن جونگا به معنی “پنچ گنجینه برفی” می باشد که از ترکیب ۵ کلمه تبتی ساخته شده است. این پنج گنجینه طلا، نقره، سنگهای نفیس،بذر و کتاب انجیل می باشند. ارتفاع این کوه ۸۵۸۶ متر می باشد که شکاف ها و صخره های آویزان بسیاری دارد. به دلیل وجود سطوح پست و بلند، حیوانات وحشی و طوفان های مهیب پیمودن این کوه کار آسانی نیست.

۵- کوه ماترهورن
کوهستان ماترهورن با ارتفاع ۴۴۷۷ متر، یکی دیگر از قلل سر به فلک کشیده آلپ به شمار می‌رود که به دلیل تعداد کشته‌شدگانش در فهرست خطرناک‌ترین کوه‌های دنیا قرار گرفته است. این کوه در مرز سوئیس و ایتالیا قرار دارد. یکی از مهم‌ترین دلایلی که کوهنوردان در این مسیر دچار حادثه می‌شوند، آب و هوای غیرقابل پیش‌بینی و متغیر آن است که ناگهان از یک روز آفتابی، به روزی توفانی تبدیل می‌شود. شکل اصلی این کوه مانند یک هرم است که هر ضلع این هرم، به سمت یکی از جهات اصلی قرار گرفته است. نام این کوه از زبان آلمانی، به معنی چمنزار در کوه، گرفته شده است و این، به دلیل وجود گونه‌های مختلف و فراوان گیاهی آن است. این کوهستان از سال ۱۸۶۵ تا ۱۹۹۵ بیش از ۵۰۰ قربانی گرفت.

 منبع: delgarm.com و بیتوته

• تاریخ ارسال : شنبه 08 آبان 1395
• بازدید : 41

جوجه کباب غذایی است که در مجالس و مهمانی های ما جایگاه ویژه ای دارد و حتی اگر برای تفریح به دامان طبیعت پناه ببریم باز هم بساط جوجه کباب به راه است پس چه بهتر روشی را یاد بگیریم که به کار آید و نتیجه کار یه کباب لذیذ و باب دندان باشد. در این مطلب طرز تهی جوجه کباب زعفرانی برای 4 نفر شرح داده می شود.

مواد لازم:

    سینه مرغ 5 عدد
    پیاز 2 عدد
    ماست یا روغن مایع 1/2 لیوان
    زنجبیل تازه 1 تکه کوچک
    زعفران دم کرده 1/3 لیوان
    آبلیمو 5 قاشق غذاخوری
    گوجه فرنگی درشت 4 عدد
    کره مقدار لازم
    نمک و فلفل سیاه به مقدار لازم

طرز تهیه:

پیازها را به شکل حلقه های نازک خرد کنید و داخل کاسه ای بریزید. سینه های مرغ را از به صورت نوارهای پهنی برش بزنید و هر نوار را از وسط نصف کنید سپس به پیازها اضافه نمایید.
 
در ادامه ماست یا روغن مایع ، زنجبیل ، زعفران دم کرده ، 3 قاشق غذاخوری آبلیمو ، نمک و فلفل سیاه را به تکه های مرغ و پیاز اضافه کنید. خوب مخلوط نمایید تا تکه های مرغ کاملا به مواد آغشته شود. سپس روی ظرف را با سلفون یا نایلون فریزر بپوشانید و به مدت 8 – 5 ساعت داخل یخچال قرار دهید تا مزه دار شود.

پس از مزه دار شدن تکه های مرغ را در یک ردیف روی سطح کار قرار دهید سپس روی آن را با دست نگهدارید و سیخ را به آرامی از داخل تکه های مرغ عبور دهید ( دقت کنید میان تکه های مرغ فاصله ای نباشد و کاملا به هم چسبیده باشند ) ، گوجه ها را نیز از وسط نصف کنید و به سیخ بکشید.
 
برای تهیه سس کره مخصوص جوجه کباب مقداری کره را داخل کاسه ای بریزید و روی حرارت بخار آب قرار دهید تا آب شود. سپس 2 قاشق غذاخوری آبلیمو و مقداری نمک و فلفل اضافه کنید.

سیخ های جوجه را روی آتش ذغال قرار دهید و کمی این طرف و آن طرف کنید تا رنگ گوشت تغییر کند. سپس با قلمو از سس کره روی سطح جوجه کباب بزنید. در زمان کباب شدن هر چند لحظه یک بار سیخ های جوجه را روی هم قرار دهید تا آب کباب به خورد جوجه ها برود و جوجه کباب ترد بماند. پس از اینکه جوجه کباب آماده شد بقیه سس کره را روی کباب ها بریزید و از روی حرارت بردارید.

نکته : در صورتی که میخواهید جوجه کباب را در فر آماده کنید باید جوجه ها را پس به سیخ کشیدن داخل سینی فر که چرب کرده اید قرار دهید. سپس سینی را داخل فر با دمای 200 درجه سانتیگراد قرار دهید. هر چند دقیقه کباب ها را پشت و رو کنید و با سس کره روی آن برس بکشید تا آماده شود.

 

منبع: http://irancook.ir/